geçmişi özlemek

6 yaşımdan sonrası beni hiç ama hiç sarmadı lütfen oraya gidelim ve kalalım orda

mutsuz insan işidir ve kötüdür. çünkü insan geçmisteki güzel zamanları hatırlayınca mutlu olur ama sonra bir daha o anı yaşamayacağı için ulan be der hafiften üzülür. kötü zamanlar aklına gelince de o olaylar aklına gelir ve ona üzülür. ayrıca insanlar mutluyken geçmişi yad etmezler. genelde hep mutsuzken akla gelir geçmiş.

Öyle arada bi geliyor ama önemi yok işte

"...neyse." diye sonlanır. Devamında da ipleri boşalan umudunuzu geleceğe bağlarsınız.

özlüyosanız geçmemiştir arkadaşlar

hani geçmişe, o anlara bir daha dönemeyeceğinin farkına vardığın o an vardır ya bir daha hiçbirşeyin eskisi gibi olmayacağını anladığında yaşadığın o buruk his..

İçinde bulunduğum durumdur. Napalım gelecekte bir şey bulamadık.

Ya ben çocukluğumu özledim böyle 6-7 yaşlarımı, o zamanlar oynadığım oyunları ve hayal gücümü. Güzel sayılabilecek bir çocukluk geçirdim. Şuan çocukluğuma dönüp oyun hamuru ile oynamak isterdim.

Normal hayattaki rutinlerimi özledim. Kalkıp hazırlanmayı söve söve yemekhaneye gitmeyi okula gitmeyi final haftasında kütüphanede sabahlamayı özledim. Kafama esince şehir değiştirmeyi, dışarıda yemek yemeyi, arkadaşlarımla buluşmayı özledim. Aslında ne kadar basit şeyler değil mi? Ama geçmiş işte bunlar hep. Gördüğümüz gelecek, her an geçmişi arattırıyor.

Zaman zaman yaptığım şeydir ama keşke yapmasam maalesef ki geçmiş geçmişte kaldı.

Takılıp kaldım ben bu olayda. Sürekli her gece bir kez düşünürüm. Kurtulamıyorum büyümek istemiyorum hiç. Büyümekten korkuyorum.

Geçmişi özlemek geçmişteki mutlulukları özlemektir. Yarınki mutluluklarınızı elinizden alabilirler, bugünkü mutluluklarınızı da alabilirler ama geçmiştekileri asla..

Geçmişi özlemek güzel de geçmemişi özlüyorsan büyük sıkıntı

Sanırım insan beyninin kötü anıları silip iyileri tutmasıyla alakalı geçmiş genelde güzel gelir zaten kötü anıları unutmasak yaşamak çok zor olurdu bence

şimdiden memnun olmamanın bir sonucu sanırım

Birkaç saat önce, bir tane hafıza kartı buldum ve telefona taktım ne varmış diye. İçinden en son gerçekten mutlu olduğum ama bunu idrak edemediğim zamanlarım çıktı. Tüm sevdiklerim her fotoğraf karesinde gülümsüyor, videolarda kahkahaları duyuluyor. Bu yönden özlüyorum, hem de çok. Henüz sevdiğim insanlar hayattalar. Ama diğer yandan da hafızamdan sildiğim ve bunum eksikliği hissetmediğim anılar da çıktı karşıma. O anları atlatabildiğim için mutluyum. Bir tane fotoğrafım var mesela, gördüğüm an içim sızladı. O zamanı niye özleyeyim? Eski ekran görüntüleri buldum, içinde sözlüğe dair görüntüler de vardı. Bir tane arkadaşımla olan konuşmamı buldum. Sonra onu da özledim. Geçmişte güldüğüm anları özlüyorum ama o anların kayıtlarını izlerken de yüreğim parçalanıyor. Keşke o anları tekrar tekrar yaşama fırsatımız olsaydı. Geçmişi, şu an toprak altında olan sevdiklerimin kahkahalarını barındırdığı ve onlara özgürce sarılabildiğim zamanları içerdiği için özlüyorum. Şimdi onlar yanımda olsa özlemezdim sanırım.

Özlemiyorum. Aklımda olsa, tek seferde hepsini silerim. Belki, çocukluğumun bir kısmı. Kendi halimde oyun oynadığım, kendi kendime yetebildiğim ve mutlu olduğum anları. Hatırlayacak bir şeyim yok. Neyi özleyeyim sahi? Kahvaltıda gazete okurken karşılaştığım, antrenman arkadaşımın feci şekilde can verme haberini mi hatırlayayım? Yoksa, dertleşmek için aradığım arkadaşımın telefonunu kız kardeşinin açtığını ve bir gece önce intihar ettiğini öğrendiğim günü mü? Düşünüyorum... Babamın ölümden döndüğü ve aylarca hastanede yattığını; denize bakan deri koltuklarda kısa süreli uykularımdan arta kalan bel ağrılarımı özleyeyim yoksa... Yoksa, annemin tahlillerini beklediğim, saçıma ak düşen kasım ayını mı? Eklem ağrısından çok sevdiğim spordan uzun süre koptuğum allerji tedavimi mi, yoksa devamında yaşadığım ilaç kaynaklı psikiyatrik çöküşümü, değerli meslektaşlarımın haddi olmadığı halde "Senin acilen hastaneye yatman lazım. Bu çok feci." minvalde değerlendirmelerini mi, kimseyle konuşmadığım ve sadece odamda uyuduğum bir aylık suskunluğumu mu, yoksa tüm bunların yanında browni yanında servis edilen dondurma niteliğindeki, arkadaşlarımdan yediğim kazıkları, aldatılmaları ve nankörlükleri mı özleyeyim? Gelecek, asla kaybetmek istemediğim tek umudum. Ölene kadar bir şeylerin iyi olacağını düşünüp çabalamak tek umudum. Browni çekti canım. Dondurmalı. Sıfır şaka.

geçmişin büyük bir kısmını özlüyorum. keyfini daha çok çıkarabileceğim zamanları, insanları.. bazı şeylerin kıymetini bilemedim. bazen üzüldüm bazen üzdüm, bazı şeyler yaşanmalıydı.. evet, keşke anılarımı ziyaret edip gelebilsem.

geçmişimde özlediğim şeyler yaşadıklarımdan daha çok hissetiklerimden ibaret. duygularımı, hissetiklerimi özlüyorum.

Geçmişte bıraktıklarımı özledim. Eski kendimi, kaybettiklerimi , hızla akıp geçen zamanda tadını çıkaramadığım güzel günleri özledim. Bazı insanlar hakkındaki masum düşüncelerimi özledim. Onlar düşündüğüm kadar masum olmasalarda...